Testimonium:

20-80 learning biedt een verfrissend en leerzaam perspectief aan leerlingen waar zij de rest van hun leven veel aan hebben. Het was voor mij bij aanvang van 20-80-traject ondenkbaar dat ik de reguliere havo in 80% van de tijd zou halen. Echter, gedurende het traject heb ik geen tijdstekort ervaren en kwam ik erachter dat dit eigenlijk een hele efficiënte tijdsindeling was. Bovendien bood het succesvol afronden van een dergelijke uitdaging een hoop zelfvertrouwen. Dit nam ik mee in latere studies waardoor ik veel verder kon komen dan ik bij aanvang van het 20-80-traject had voorgesteld.

Uiteenzetting van mijn ervaring:

            Zoals uit het testimonial blijkt, zijn er twee speerpunten waar ik enorm veel aan heb gehad vanuit het IBC. Op de eerste plaats het zelfvertrouwen, ondanks dat dit op de twee plek komt, is dit het belangrijkste wat ik heb meegekregen uit het IBC. Ik had van tevoren absoluut geen vertrouwen in het succesvol afronden van de havo in 80% van de tijd. Dat dit uiteindelijk wel lukte, gaf een enorme zelfvertrouwen-boost en dit is heel belangrijk geweest gedurende mijn andere studies. Voordat dit besef inzonk, moest ik wel eerst stoppen met een opleiding en erachter komen wat werken zonder diploma te bieden had (dit motiveerde mij enorm om een carrière te maken omdat dit totaal niet beviel). Maar, toen ik uiteindelijk was begonnen met een hbo, die wel paste en ik wel wilde, merkte ik dat ik onder mijn niveau liep op die passende opleiding. Ik kon in principe mijn studie verwaarlozen en het alsnog gemakkelijk halen, terwijl dat het verwaarlozen iets was wat ik niet meer wilde. Desondanks vond ik de stap zetten naar de universiteit spannend: ik was twijfelachtig of een stap hoger haalbaar zou zijn. Het feit dat ik de havo in 80% van de tijd had afgemaakt, en alleen dat feit, heeft mij toen overtuigd om de stap naar de universiteit te maken. Het was het proberen waard om net iets meer te doen, net als bij IBC.

            Daar hield het alleen niet op, zelfs op de universiteit merkte ik dat ik meer wilde. Het niveau was inmiddels een stuk hoger, maar ik merkte dat ik nog meer kon en wilde. Daarom heb ik in het tweede jaar op de uni een tweede studie erbij gepakt (nog steeds geïnspireerd door de havo, die ik in 80% van de tijd had behaald). Ik dacht: toen kon ik ook naast het onderwijs een ‘bedrijfje’ opzetten, dan kan ik nu ook proberen iets extra’s doen. Dit heb ik daarom heel rustig uitgebouwd door steeds meer extra vakken te nemen om zodoende tot een volledige dubbele studie te komen. Echter, toen ik uiteindelijk op het punt zat dat ik een dubbele studie had, werd de studiebelasting buitengewoon groot. Daarvoor haalde ik mijn studie eigenlijk altijd met hard werken. Dat wil zeggen dat ik mij de weken (zeg 2 à 3 weken) voor een tentamenweek opsloot en iedere dag tenminste 12 uur aan het studeren was. Ik nam dus geen vrije dagen en ook nauwelijks pauze gedurende die weken. Op dat moment was ik ervan overtuigd dat dit de beste aanpak was van studeren: hoe zwaarder het wordt, hoe harder je moet werken. Maar, u kunt u zich misschien wel voorstellen dat dit een totaal contraproductieve benadering is. Toen ik een volledig dubbele studie oppakte, merkte ik dat ik tegen de grenzen van dit systeem en mezelf aanliep. Het opsluiten en stampen werkte niet bij die hoeveelheid stof in die tijd. Daarnaast merkte ik dat het ook niet goed was voor mijn mentale gezondheid of resultaten.

            Ik besloot opnieuw te gaan kijken naar mijn manier van studeren: ik moest niet enkel hard werken, maar ook slim werken. (…) Ik ging opnieuw kijken naar hoe ik mijn (studie)dagen invulde: 20% van de dag was ik dus het meest productief, 80% in ieder geval minder productief. Ik ging me meer richten op het effectueren en uitrekken van die 20% over de gehele dag. Eerst waren waarschijnlijk slechts de eerste paar uur studeren van de dag effectief en de overige uren minder. Daarbij komt ook nog dat die effectieve periode verminderde gedurende de tijd dat ik aan het blokken was. Maar, als ik zorgde dat ik meer energie had, kon ik dat productieve gedeelte uitstrekken. (…)

                        Zie hier de twee pijlers, die 20-80learning in de variant IBC mij met name hebben geleerd en mij nog steeds vooruithelpen: nadenken over je tijdsbesteding in termen van efficiëntie en effectiviteit en een enorme zelfvertrouwensboost, die mij liet inzien dat ik veel meer aankon. (…) Dat overwegende is de zelfvertrouwensboost, die ik ervaarde waarschijnlijk ook de ervaring van veel 20-80learners geweest. Dat zelfvertrouwen kan de leerlingen in hun verdere leven ver helpen als zij willen. Het leert om die extra stap te durven zetten, omdat je weet dat je dit kan. Daarenboven, de leerlingen die een extra stap willen zetten, doen dit op een vroege leeftijd waardoor er een beter zelfbeeld ontstaat. Tot slot zou ik willen toevoegen dat de bekendheid met colberts, stropdassen en shawls een goede toevoeging was. Mijn broertje vindt het nog steeds vreemd om een colbert te dragen terwijl dit voor mij helemaal niet meer gek was.

            Dank voor deze ervaring en dank voor het vertrouwen dat u, mevrouw Van der Ham, mij hebt gegeven. Ik weet dat ik niet makkelijk was als leerling en ik weet ook dat ik behoorlijk de kantjes er af heb gelopen. Toch denk ik dat als u niet met mij was komen praten in 3-havo en mij niet had overtuigd om IBC te gaan doen, ik nu op een hele andere plek in mijn leven zou staan.

Lees het hele verslag op onze member site: www.login.20-80learning.nl